- Kategorie: Atlas szkodników
Roztocza kurzu domowego to niewielkie pajączki występujące w kurzu domowym. Od pozostałych pajęczaków wyróżnia je budowa morfologiczna. Ich wspólną cechą jest zlanie głowotułowia z odwłokiem i brak śladów segmentacji na zewnątrz. Posiadają aparat gębowy przystosowany do gryzienia lub ssania. Mają 0,3-0,4 mm długości i potrzebują średnio 3 do 4 miesięcy, aby osiągnąć wiek rozrodczy.
Roztocza żyją w optymalnych warunkach do 3 miesięcy, co 3 tygodnie produkując 25-30 nowych osobników każde. Przy takiej rozrodczości, po praniu czy czyszczeniu ich liczba wraca do starego stanu już po 1-2 tygodniach. Te mikroskopijne pajęczaki są keratynofagami, tzn. odżywiają się złuszczonymi komórkami naskórka człowieka i zwierząt. Nie sposób więc pozbyć się roztoczy z naszego otoczenia, gdyż dostarczamy im pokarmu tracąc codziennie dawkę pożywnego naskórka dla 1,5 miliona roztoczy.
Główne miejsca ich występowania to kołdry, poduszki, materace, dywany, meble tapicerowane oraz pluszowe zabawki (w których jest ich 2,5 razy więcej na mm² niż w łóżku). Łyżeczka kurzu może zawierać prawie 1000 roztoczy, łóżko – 10,000. Ze względu na podwyższoną wilgotność (70-80%) oraz temperaturę 18-21ºC zaobserwowano znaczący wzrost populacji roztoczy w okresach: kwiecień-maj i wrzesień-październik.
Największymi sprawcami uczulenia nie są same roztocza, ile ich odchody oraz pancerzyki. Każdy owad produkuje około 20 odchodów dziennie – to one są główną przyczyną alergii, po wyschnięciu rozpadają się na malutkie cząstki, które łącząc się z kurzem unoszą się wraz z nim w powietrzu. Ta sama łyżeczka kurzu (ok. 1g) może zawierać 250,000 takich odchodów. Enzym (białko), którego roztocza używają do trawienia skóry, jest jednym z najsilniejszych alergenów – czynników wywołujących katar sienny, skazę, astmę, zapalenie spojówek czy atopowe zapalenie skóry. Na szkodliwe działanie roztoczy podatny jest każdy z nas, ale najniebezpieczniejsze są dla dzieci, do uczulenia których wystarczy 100 roztoczy na gram kurzu.