- Kategorie: Atlas szkodników
Mrówki tworzą duże społeczeństwa, gdzie każdy osobnik wykonuje ściśle określoną funkcję. Założycielką kolonii jest zapłodniona samica – królowa. Uskrzydlone królowe wielu gatunków mrówek kopulują tylko jeden raz w życiu, a jaja składają przez całe swoje życie. Zadaniem samców jest tylko zapładnianie samic. Najliczniejszą grupę stanowią robotnice – niepłodne samice bez skrzydeł. Młode robotnice pozostają w gnieździe, gdzie karmią larwy i królową i sprzątają gniazdo. Starsze robotnice zbierają pokarm poza gniazdem.
Mrówki pobierają pokarmy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, ale najbardziej lubią żywność bogatą w cukry i białko. Niektóre gatunki są drapieżne i nawet 30% ich diety stanowią inne owady. Robotnice mrówek rozdrabniają pokarm stały za pomocą mocnych żuwaczek, przerabiają ze śliną i częściowo nadtrawiają. Płynną masę połykają, przenoszą do gniazda i karmią nią królową i larwy.
Mrówki faraona, aby funkcjonować cały rok, potrzebują ciepła pomieszczeń ludzkich. Chętnie zajmują budynki wielopiętrowe. Samica zakłada gniazdo w miejscach wilgotnych i niedostępnych, w pobliżu źródeł ciepła. W dużych gniazdach jest do 350000 robotnic i 800 królowych.
Samice przebywają w gnieździe i składają do 35 jaj w ciągu dnia. Rozwój robotnic trwa ok. 37 dni, a samic i samców kilka dni dłużej. Samice mogą żyć do 39 tygodni, samce 9-10 tygodni, a robotnice od 3 do 8 tygodni.
Mrówki faraona zanieczyszczają produkty spożywcze i pomieszczenia. Przenoszą choroby bakteryjne i wirusowe. Niebezpieczne są zwłaszcza w szpitalach, gdyż przedostają się nawet do sal operacyjnych.