- Kategorie: Atlas szkodników
Karaczany, w tym prusaki i karaluchy, mają ciało silnie spłaszczone, na głowie mają długie, cienkie, biczykowate czułki. W odróżnieniu od karalucha, prusak może łatwo poruszać się po gładkich i pionowym powierzchniach, gdyż jego stopy są zaopatrzone w pazurki i przylgę. Prusak ma też dobrze wykształcone skrzydła, których używa do lotu szybowcowego lub jako spadochronu.
Samce łączą się w pary z różnymi samicami, ale samice kopulują tylko jeden raz w życiu. Po kilku dniach zapłodniona samica tworzy kokon z jajami, przytwierdzając go do końca odwłoka. Samice prusaka noszą kokon około 24 dni, a karalucha – tylko przez kilka dni. Z pękniętego kokonu prusaka wychodzi 30-40 małych, jasno ubarwionych larw. W kokonie karalucha rozwija się 12-18 jaj. W ciągu roku rozwijają się 2-3 pokolenia prusaka, a tylko 1-1,5 pokolenia karalucha.
Prusaki i karaluchy występują najliczniej w wilgotnych kuchniach i łazienkach, w których znajdują pokarm i wodę. Swoje kryjówki opuszczają tylko po to, aby żerować. Na dzień kryją się pod podłogami, w szczelinach. Żywią się tuż po zapadnięciu zmroku i krótko przed świtem różnymi odpadkami pokarmowymi. Karaczany zanieczyszczają produkty spożywcze wylinkami, odchodami, pleśniami i bakteriami. Prusaki przenoszą choroby bakteryjne i wirusowe (biegunka, cholera, gruźlica i inne) oraz pasożytów. Zgromadzone w dużej liczbie prusaki wydzielają charakterystyczny, niemiły zapach. Mogą wywoływać uczulenia i reakcje astmatyczne.